آخرین مطالب
امکانات وب
وقتی یه نفر بهتون گفت می ترسه که تنهاتون بذاره، یا اینکه شاید از اینجا بره ، به خاطر این نیست که از شما خسته شده! اگه "رفتن" و "موندن" رو یک "سازه دوسویه" در نظر بگیریم، فرد هرچقدر که به یک طرف سازه نزدیک تر میشه، طرف مقابل براش جالب تر میشه ! اگه بخوام نتیجه گیری کنم یعنی اون فرد خیلی به شما احساس نزدیکی می کنه! همین.
+اگه از یکی بپرسی دلیل اینکه هستیم چیه ؟! یا آیا اصلا وجود داریم خیلی مسخرست ؟!واقعا ؟!
+دنیا رو بی خیال ! "من" کی انقد مسخره شدم ؟!؟
+ میدونم مسخرست ولی ازین به بعد باید اسممو بذارم استاد !!!
* نتونستم بین اینکه کودومو بذارم عنوان تصمیم بگیرم ! شخصی ...
#اولیش اینه که بر خلاف-یا مشابه- بقیه از خودم بدم میاد و وقتی دارن ازم تعریف میکنن یا جوری نظر میدن که انگار دارن حسودی میکنن یا وقتی که از ارزوی داشتن جای من حرف میزنن، حس میکنم دارن دروغ میگن ! اینکارو میکنن چون ادب ایجاب میکنه !
# از خودم خوشم میاد چون آدم توانمندیم ! هروقت کسی کاری رو داره انجام میده میدونم میتونم بهتر انجامش بدم. میدونم چجوری باید چکار کرد. مثلا الان اعتراف اولمو یجوریایی ماست مالی کردم، الان شاید بقیه از من خوششون نیاد !
#دلیل این اعترافات ،این بود که قبل از اعتراف بعدی ، اعترافایی قبلش باشن !
#اعتراف اصلی بعدیه ! خواستم بگم خودمم به اینکه مغزم داره تباه میشه آگاهم شخصی ...
ما را در سایت شخصی دنبال می کنید
برچسب : اعتراف, نویسنده : ho3ei-no بازدید : 173 تاريخ : جمعه 27 مرداد 1396 ساعت: 12:04
یه روز یکی بهم گفت حس می کنم باید از افرادی که دوستشون دارم فاصله بگیرم، خودمو میشناسم ! اینجوری حداقل ازم خاطره ی خوبی باقی میمونه ! اگه پیششون بمونم، می فهمن چقدر آدم پستی هستم! بدتر اینه که خودمم می فهمم آدم پستی هستم!
بهش گفتم خب! تو به جاش سعی کن بمونی و پست نباشی !
گفت چیزیه که هستم ! همه میگن نه و اینا ! خودم میدونم ! تا کی پنهونش کنم ؟!
++ هنوز اینا رو بهم نگفته کسی ! ولی اگه بنویسم یه روز یه نفر بهم میگه و من اینجوری جوابشو می دم، زیاد مخاطب پسند نیست !
++ بین فهمیدن و دونستم چقدر فاصله است ؟!
+ اگه همون حیوون بودنو ادامه میدادیم جالب تر نبود ؟!
شخصی ...ما را در سایت شخصی دنبال می کنید
برچسب : روز, نویسنده : ho3ei-no بازدید : 182 تاريخ : جمعه 27 مرداد 1396 ساعت: 12:04
هیچ میدانی چرا چون موج
در گریز از خویشتن پیوسته می کاهم؟
_زان که بر این پرده ی تاریک،
این خاموشی نزدیک،
آنچه می خواهم نمی بینم،
و آنچه می بینم نمی خواهم.*
* دکتر شفیعی کدکنی شخصی ...
به آینده که فک می کنم دوتا تصویر میبینم
اولیش اینه که من نشستم ، بقیه وایسادن
دومیش اینه که بقیه وایسادن ، من نشستم !
تفاوت این دوتا تصویرم به نگاه من به اونا یا اونا به من برمیگرده !
برای تصویر اول ، اول من باید نگاه کنم ، در تصویر دوم هم همینطور !
تفاوت به دوم برمیگرده ! به آینده ی نه چندان دوور برای تصویری که در آینده ی چندان دوور قراره اتفاق بیافته !
جالب تر این که هر دو تصویر به یاد می مونه ! فقط رفرنسشون فرق می کنه ! در تصویر دوم -منظور اون یکه- رفرنس منم ! و در حالت اول -که تفاوتش در زمانه نه چندان دور بود- باز هم رفرنس منم ! ولی خب این منم ها راوی های متفاوتی خواهند داشت ! شخصی ...
ما را در سایت شخصی دنبال می کنید
برچسب : شاید, نویسنده : ho3ei-no بازدید : 161 تاريخ : جمعه 27 مرداد 1396 ساعت: 12:04
تا به حال مدام "من من" لق لقه زبونم بوده ! و هرچقد که سعی کردم بگم اینطور نیست گفتم : "نه ! من اینطور نیستم ! من نمیدونم ! من فقط سعی خودمو می کنم و توانمو میذارم و ..."
با یکم نگاه سطحی میشه دید که "من" نه تنها "من من" کردم ، که بیشتر از دوبارم بوده ! هربار ! به قول یارو "اون که میگه من هیچ ادعایی ندارمم باز داره من من میکنه!
اینا رو نوشتم که بگم ، حالا که لق لقه ی دهنمه و اینهمه تلاش به دره بسته خورده خب ! باید ضعف هامو بپذیرم. من آدمه "من من" گوییم! پس بذارید یکم غرور داشته باشم و اینبار که گفتم "من" بعدش بگم قابلیت "فلان را" دارم.
من یک انسانم و اگر انسان همان است که در قرآن آمده که شخصی ...
م ر دسه حرفه ! ولی باید بی حرف باشه ! باید لبخند باشه ! چرا مرد و سنگ جفتشون سه حرفی ان !؟ چرا حس میکنم جفتشون یه حسه سکووت دارن؟! من سنگی ام که برای یه گل از توی سینه ام راه باز کردم! من قبلش میتونستم تحمل کنم، الان که یه گل توو سینه مه ، سختیم آزاردهندست ، شکسته شده ام و بی فایده ! فقط یکم تووی ادبیات جالبم، یکم. زیبا یکم مهربوون و بی اغراق شبیه یه پیرمرد که داره با یه بچه بازی میکنه
# بی زمان ! در مغزم ! دوور از ادبیات و شعر شخصی ...
فکر می کنم از آخرین بار که در قدم زدن های شبانه به آینده فکر کردم یا گذشته چقدر گذشته ؟! چند زمانیست که دیگر فقط خیال بافی های کودکانه و داستانی را به زندگی در میان این زندگی خاکستری ترجیه می دهم؟! و حال که به آینده فکر می کنم شاید تنها راه خلاصی از این زندگی و مشکلات پیش رویش تصعیدِ این بازی کودکانه و خیال بافی های مسخره - اما لذت بخش - به نوعی کار در غالب ادبیات باشد. چیزی شبیه به داستان به شعر به نمایش به تئاتر !
اما انچه از گذشته سر بر می آورد و فریاد "این چیا واسه فاطی تمبون نمیشه" را جار میکشد؛ شاید صحبت این باشد که این آدم های خاکستری خیلی وقت پیش تر ها بزرگ شده اند و دیگر بازی نمی کن شخصی ...